نقدی بر اصرار و توجیه طرفداران چند همسری

به گزارش خبرگزاری رسا، پس از توضیح دفتر مقام معظم رهبری مبنی بر عدم ترجیح چندهمسری، به دلیل ناسازگاری با فرهنگ جامعه و کشور و نیز آسیب های جبران ناپذیر برای همسر و فرزندان، و نیز تضعیف و کاهش محبت بین زوجین، اما همچنان  طرفداران چند همسری بر ازدواج همسران بیوه و مطلقه با مردان دارای همسر اصرار دارند و مدام از آمارهای زنان بی شوهر سخن می گویند!! در حالی که همین زنان - برخلاف مردان - بیش از هر چیز نیاز به حمایت مالی و عاطفی دارند تا جنسی!

آیا اگر هر چیزی حلال بود و بلکه مستحب - مثل ازدواج موقت - ما باید بر انجام آن اصرار داشته باشیم و عوارضی که امنیت و آرامش همسران را سلب می کند را نادیده بگیریم؟ بسیاری از امور به حکم اولی جایز و حلال اند، اما گاهی به حکم ثانوی حرام می شود...مثل ورود زنان به ورزشگاه که فی نفسه ایراد ندارد اما به دلیل شرایط محیطی و وجود نامحرمان و الفاظ رکیک و حرمت شکنی ها و... حرام می شود.

 واقعا صد رحمت به سنگ پای قزوین....طرفداران چند همسری، اولویت هایی که رهبری فرمودند - مانند: حفظ محبت و احترام متقابل زوجین، اصالت نقش مادری و تربیتی بانوان، عدم تجمل گرایی و رقابت های مادی خانواده ها، ترویج ازدواج آسان و... - همه را کنار گذاشتند و چسبیدند به مساله ای که نه با فرهنگ ایرانی سازگار است، نه مساله اول خانواده هاست؛ چون حلال است و خدا فرموده و از طرفی باب میل دل متولیان چند همسری است، ادله مخالفین را مدام توجیه می کنند و مخالف چند همسری را حتی مخالف خدا - و لابد مرتد و کافر - معرفی می کنند!

در توضیح دفتر حضرت آقا، حتی تصریح شده در صورت عوارضی مانند بی عدالتی میان همسران و آسیب های عاطفی به زوجه ، تعدد زوجین جایز نیست و حتی اخلاقا فرموده اند: "خدا یکی و محبت یکی و یار یکی" اما باز اخلاق و عاطفه و منطق آقایان تکان نخورده و بر درستی راه خود اصرار دارند...خسته نباشند بابت اینهمه تقوا و بصیرت...

البته به گفته طرفداران چند همسری، ما مخالف حکم خدا و سیره پیامبر اکرم ص و علمای سلف نیستیم، اما با دقت در آثار و عوارض چند همسری به خصوص در جامعه امروزی، و مشاهده نمونه های شکست خورده این نوع ازدواج ها، در می یابیم که شرایط مالی و عاطفی و حقوقی و جنسی چنین ازدواجی، برای درصد بسیار اندکی از افراد جامعه مقدور و مهیاست و نباید آن را به صورت علنی و گسترده تبلیع و ترویج کرد و ذهن و فکر مردم را از مسایل اساسی زندگی منع کرد.

همه علت مخالف ما اشاره به بیان حضرت امیر علیه السلام است که فرمود: " إِذَا أَضَرَّتِ النَّوَافِلُ بِالْفَرَائِضِ فَارْفُضُوهَا"؛ هر گاه مستحبات بر واجبات ضرر زد، آنها را رها کن.(نهج البلاغه، حکمت ۲۷۹) یا فرمود: " لاقُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِض‏"؛ قرب و منزلتی در مستحبات نیست ان هنگام که به واجبات ضرر برساند.(نهج البلاغه، حکمت ۳۸)./998/د101/س

 نویسنده: هادی قطبی